10/12
Dünyanın en büyük opera sanatçısı Maria Callas, 1970’lerin Paris’inde, kimliğiyle ve hayatıyla yüzleşirken hayatının son günlerini yaşıyor. Angelina Jolie ve yönetmen Pablo Larraín, dünyaca ünlü opera sanatçısı Maria Callas’ın yürek burkan gerçek hikayesine nasıl dahil olduklarını anlatıyor. Pablo Larraín’in Jackie (2016) ve Spencer’ı (2021) takip eden, kadınların başrolde olduğu “Topuklu Kadın” üçlemesinin üçüncü ve son filmi. Maria Callas: Garsonların beni tanıdığı bir kafede masa ayırtın. Close-up: Why do we need a Venice Film Festival? (2024) filminde hayranlıkla anılıyor. Otello, 4. Perde: “Ave Maria” (Desdémona) Konservatuvar Konser Topluluğu Orkestrası Maria Callas tarafından seslendirildi Şef: Nicola Rescigno Yazan: Giuseppe Verdi, Arrigo Boito Warner Classics Edition, (s) 1964 Parlophone Records Limited, Almanya 2014 yılında Warner Music Records Limited tarafından yeniden düzenlendi Parlophoney Group Holding GmbH, bir Warner Music Group şirketi. Bu filmin büyük bir özen ve sevgiyle yapıldığından eminim, ancak bence en çok eksik olan şey NEFES ALMAKTI. Opera şarkıcıları bizi büyülemek için nefeslerini kontrol etmeyi öğrenirler. Ve diğer daha az olumlu eleştirilere katılıyorum, açılış sahnesi tekrarın gerçekten kötü bir örneğiydi, özellikle de Bayan Jolie’nin nefes aldığını görmediğim için! Elbette, La Callas göz alıcı bir hayat yaşadı, ancak bana göre bu filmdeki odak noktası daha çok görseller üzerindeydi. Bu, sonuna kadar izlemeyi bırakmama neden olan bir filmdi ve pişmanım. Ben de bu iki ikonik kadın için büyük umutlar besliyordum. “Yüzyıllık Yalnızlık” bu ayın en büyük TV ve yayın prömiyerlerinden biri. Daha fazla ayrıntı için Aralık takvimimize göz atın!
